Afgelopen vrijdag kwam Bertrand, onze facteur, de postbode die iedereen hier in de buurt kent grinnikend op me af lopen. Met een besmuikt lachje overhandigde hij mij de nieuwe Lef. De Lef, die kennen ze hier natuurlijk niet, maar Bobbi Eden die kennen ze zelfs op het platteland in Frankrijk wel. Of ik ooit nog van die naam af kom weet ik niet, maar ik ben bang dat het hele dorp inmiddels wel weet dat ik 'dat soort blaadjes' uit Nederland krijg.
Maar niet getreurd, we hebben weer een mooie Lef voor op de nieuwe stamtafel bij de Oklahoma Smoker, overigens gemaakt door een fellow -meubelmaker die hier laatst was. Met voor mij als de meest in het oog springende artikelen de redactionele column van Jolande over het nieuwe boek van Marc Lewis, het artikel over het onderzoek van Suzanne Ronde naar hersenschade en die prachtige Behandelwijzer..
Ook ik heb Lewis' eersteling wel en zijn nieuwste boek niet gelezen. Zal dat ook niet doen want het thema - is verslaving een ziekte of een zwakte - boeit me namelijk helemaal niet meer. De eerste 2 jaar van mijn herstel heb ik het wel een lekker gevoel gevonden dat verslaving een ziekte is of zou zijn. Maakte het iets gemakkelijker om mijn schuld en schaamte achter me te laten..
Tegenwoordig maakt het me niet meer uit of mijn 30-jarige alcohol- en werkverslaving voortkwam uit een zwakte of een ziekte. In beide gevallen blijft de behandeling immers gelijk; vandaag niet drinken, met plezier het 12 stappen programma doorlopen, spiritueel proberen te blijven groeien en op de Herstellerij wat 12e stap klusjes doen.. Dag na dag. Ik ben nu verantwoordelijk voor mijn herstel en voel me niet meer verantwoordelijk voor mijn zwakte of ziekte in het verleden.. Denk er ook nauwelijks meer aan, ben bezig met het nu en de toekomst.
Wat de Rest van de Wereld (RvdW) denkt en hoe die tegen verslaving aankijkt maakt mij persoonlijk ook niet meer uit, maar het is wél belangrijk. Niet zozeer voor mij, maar voor alle verslaafden die nog lijden, voor herstellenden die rust en troost putten uit de gedachte dat het door een hersenziekte komt. Maar vooral voor al die toekomstige verslaafden. Die zijn gebaat bij de ziekte-theorie want dan blijft én behandeling min of meer gegarandeerd, én kunnen ze op wat meer begrip van de RvdW rekenen. Op al die mogelijke behandelingen, klinisch of ambulant, mogen we in Nederland trouwens oprecht trots zijn. En zuinig, hier in Frankrijk ga je voor behandeling hupsakee naar een psychiatrische instelling van vaak nogal laag allooi.
Maar die RvdW leest die boeken van Lewis al helemaal niet. Die RvdW vormt zijn/haar mening op basis wat ze op de tv zien, wat ze horen van en over BN-ers en wat ze daarover in de media horen, zien en lezen. En daaraan kunnen we wel degelijk een steentje bijdragen. Door individueel en gezamenlijk uit de anonimiteit te treden. Door een publieke beweging te starten van positief ingestelde Herstellenden. Zoals in die prachtige film uit de VS, The Anonymous People... Daar ligt volgens mij ook een hele mooie taak voor Lef; herstellenden waar ook in Nederland verenigt u en laat de RvdW zien wat echt herstel betekent, dat er hoop is en een nieuwe toekomst. Of het nu gekomen is door een ziekte of een zwakte, dat doet er dan niet meer toe.
En verder nog. Op Herstellerij de Eenvoud hebben we kortgeleden de honderdste gast uitgezwaaid, zijn er de hele zomer fellows bezig geweest het hier nog mooier te maken. Heb ik misschien wél een hernia, begrijp ik niet goed waarom zoveel verslaafden liever depressief dan verslaafd genoemd willen worden, zijn we volop aan het oogsten en inmaken. Planken vol met potten appelmoes, perenmoes, bramenjam, boontjes op zoetzuur, tomaten chutney, pompoenen, aardappels, courgettes en nog veel meer. En weet ik nu ook dat een geheel onverwachte hagelstorm de hele frambozen, herfst aardbeien en druivenoogst in 15 minuten kan verwoesten. Zoiets houdt me me gelukkig heel dichtbij de eigenlijk heel eenvoudige basis van het bestaan. Met beide beentjes op de moestuingrond zal ik maar zeggen. In de winter is er weer wat tijd voor een boek, dus wie weet lees ik die Biology of Desire na Sinterklaasavond nog wel eens. Tot een volgende keer maar weer.
Hans & Anita Rijneveld
www.de-eenvoud.com
LEES MEER...