‘Biedt je gebruik nog steeds de oplossing zoals het dat in het begin deed, of heb je er nu juist een probleem bij?’

Diep nadenkend en zoekend naar antwoorden volgt dan vaak met een diepe zucht de erkenning dat ‘het zo’n geweldige oplossing was…!’

De licht verstandelijk beperkte had zich met zijn joint en seresta pilletje nog nooit zo senang gevoeld! In een wereld waar werkelijk iedereen hem op de huid zit, waar onmogelijke opdrachten onderdeel zijn van de dagelijkse praktijk bleek het middel hem op het lijf geschreven. De weldadige rust die hij ervoer bleek een opstap naar de acceptatie door anderen!

Ook de man waar niemand meer mee naar de kroeg wilde omdat het na de whiskey altijd vechten werd, bleek na het nuttigen van voldoende rustgevende medicatie wakker te worden in zijn eigen bed in plaats van de politiecel. Ervoor had hij ook wel vaker ruzie met zijn vrouw en baas, maar met het dagelijks slikken gecombineerd met straffe joints werd hij een toffe peer! Oplossing!

En terwijl de ADHD-er zijn heil vond in de speed en voor het eerst in staat bleek om de krant te lezen kwam de seksverslaafde met behulp van GHB letterlijk en figuurlijk aan zijn trekken.

Mijn eerste reactie na het aanhoren van de verhalen is dat ik de gebruiker prijs voor het zoeken en vinden van oplossingen en het daarmee voorkomen van leed voor henzelf en anderen. Dat de oplossing een nieuw probleem bleek te zijn past immers niet in het brein van iemand wiens leven niet langer lijkt te duren dan die dag.

Eens om me heen kijkend constateer ik dan dat we in een cel zitten. De veelbelovende oplossing blijkt uiteindelijk een vonnis te zijn. Het oplopende dagelijkse pillengebruik, de joints, de speed, de coke, de ketamine, de GHB kost een vermogen, stompt af en werpt je ver ver terug in de tijd.

Als de gedetineerde dit kan erkennen, en zich bewust is van dit nieuwe probleem prijs ik hem wederom. Het is namelijk de start van de echte oplossing!