Prinses op de erwt

Je zou het niet zeggen, maar Britt kwam uit een gegoede familie. Haar vader manager bij een groot internationaal bedrijf. Moeder rijk geboren. Als kind is Britt dan ook niets te kort gekomen. Voor haar ouders was ze de lijm, waardoor het kille huwelijk nog een decennium stand hield.

Al in de wieg werd ze omhuld door de chicste stofjes. Alleen al haar eerste luier moet een fortuin hebben gekost. Als onzekere puber werd ze met de limo naar school gebracht. Lopen, of zoals haar klasgenootjes, op de scooter zat er voor haar niet in. Er mocht haar niets, maar dan ook niets overkomen. Ze was immers haar ouders' meest waardevolle bezit. Dat wil zeggen als je vaders sportieve sportauto niet meetelde. Of moeders oogappeltjes, in de vorm van drie peperdure langharige katers.

Op haar zestiende verjaardag gaf haar vader een groot feest. Natuurlijk met alles er op en er aan. Vijf sterren catering, een live band en zelfs een discobal. De afsluiter was het zorgvuldig geselecteerde en retedure vuurwerk dat hij uit een of ander Aziatisch land had over laten komen.
De halve school was uitgenodigd.

Zijn dochter was echter nergens te bekennen. Haar ouders hadden niet door dat Britt al jaren doodongelukkig was. Elke poging tot het uiten van haar gevoel werd weggewuifd.
De buitenkant, dát was belangrijk.

Britt had haar heil gevonden in een verslaving. Waardoor zij op haar prille zestiende verjaardag, met haar Gucci outfit, al letterlijk ergens in de goot lag. Of bij een of andere vent in bed. Echt voelen deed ze al lang niet meer. Tijd was een begrip uit een vaag verleden. Alles liep in elkaar over.

Inmiddels kan Britt zonder tranen in haar ogen vertellen over haar jeugd. Haar overwonnen verslaving is iets geworden waar zij nu anderen mee helpt. Ze kan het niet helpen. Ze trekt het aan. Mensen die zichzelf zien als onbelangrijk. Het ruwe randje van de maatschappij.

Met het geld dat ze geërfd heeft, is ze een stichting gestart. Hiermee geeft ze verslaafden in herstel een kans. Op deze manier maakt geld wel gelukkig. Maar dan aan de binnenkant.

 

Reageer reacties (2)

Gabriël(01. mei 2017)

Mooie blog weer! Ik begin te verlangen naar een gebundeld boekje!

Nathalie(01. mei 2017)

waw Janneke... Ik werd er effe stil van...

LEES MEER...