Vraag Julian
Mijn naam is Julian en ik ben 24 jaar. Afgelopen augustus ben ik uit een verslavingskliniek ontslagen. Mijn verslaving was cocaïne en alcohol en ik gebruik al vanaf mijn dertiende. Eerst bier en marihuana maar later kwam daar ook coke bij (vanaf mijn achttiende).  Eigenlijk gaat het best goed met me. Ik heb een goede sponsor en ik ga ongeveer drie keer per week naar een CA meeting. Ik heb daar veel nieuwe mensen leren kennen. Het is alleen zo dat ik me nog best af en toe verveel. Ik ga drie keer in de week naar de sportschool en ik loop ook nog hard rondom de plas bij mijn huis. Ik zou heel graag weer een opleiding gaan volgen. Ik heb dit ook gezegd bij het UWV, ik krijg een uitkering, maar ik heb het idee dat ik daar niet verder kom. Ik weet ook eerlijk gezegd helemaal niet wat ik wil en kan. Ik heb mijn havo niet afgemaakt en de werkervaring die ik heb, is in de horeca. Daar wil en kan ik dus niet meer naar terug. Het is voor mij denk ik tijd om nu verder te gaan met mijn leven, maar ik weet niet goed hoe ik het aan moet pakken.
Julian, Pijnacker

Antwoord loopbaancoach Marian Ruisch
Je bent al aardig op de goede weg! Jouw vraag is relevant en kom ik bij veel mensen tegen.
Het is belangrijk om je goed voor te bereiden op zo’n gesprek. Hoe vertel je iemand, die mogelijk weinig over verslaving weet, waar je vandaan komt, waar je naartoe wilt en wat er nodig is? Check of de arts of arbeidsdeskundige  bekend is met verslaving . Als de arts heeft vastgesteld dat het geen goed idee is om terug te keren naar je oude werkkring,  kan er soms (beperkte) scholing worden ingezet. Een echte studie valt niet onder de mogelijkheden van het UWV. Daarvoor moetje studiefinanciering  aanvragen. Het doel van een traject is  om binnen de kortst mogelijke tijd financieel onafhankelijk te zijn. Deze tijd is niet  eenduidig te definiëren. Dat kan zomaar  1 ½ jaar duren. Het blijft spannend of iemand met je mee wil denken in mogelijkheden. Het kan zijn dat je bij iemand terechtkomt die een mening heeft over verslaving en snel aanstuurt op werkhervatting. Een bezwaarprocedure is dan evt. een volgende stap.

De vraag welke studie bij je past is een andere vraag. Dat heeft te maken met je identiteit en door alles wat er gebeurd is, is die in het gedrang gekomen. Je moet weer opnieuw gaan ontdekken wie je bent en wat bij je past. Daar gaat tijd overheen. Als het je lukt een doordacht antwoord op die toekomstvraag te vinden, kun je daarna  nog lang en met plezier bezig zijn met iets dat bij je past. Veel mensen hebben moeite met deze vraag. Ze gaan te snel naar de oplossing. Hulp erbij is geen overbodige luxe. Met de instrumenten van de loopbaanbegeleider kun je weer vat krijgen op je kwaliteiten, je drijfveren, je doelen. Maar ook je valkuilen, onzekerheden en draagkracht worden in beeld gebracht.

Aarden in een baan kost een jaar, een nieuwe manier van leven vinden duurt langer. Ik hoor soms mooie verhalen van mensen die serieus bezig zijn geweest met hun herstel en kleine stappen hebben genomen. Dan denk ik; jij bent op de goede weg! Dat is wat ik jou ook wens, Julian!
PS. Heb je al gegoogeld op 21+ regeling?

Marian Ruisch is loopbaancoach voor mensen in herstel. Ze heeft ruim 35 jaar werkervaring in het onderwijs, GGZ/welzijn en re-integratie. Ze is al 25 jaar samen met Floor (verslaafde in herstel).