Mijn vader zou apetrots geweest zijn op mij, De column Van Collem! Meer dan 30 jaar tijd had hij het alleenrecht op deze simpele maar doeltreffende woordspeling.
Nu is het mijn beurt om het ‘Van Collem’ stokje over te nemen en ik doe dat met gepaste trots en veel plezier voor LEF Magazine.Ik kan mij niet onttrekken aan het gevoel dat mijn vader Simon over mijn schouder mee kijkt tijdens het typen net zoals hij dat deed tijdens het schrijven van mijn biografie ‘Heroïne Godverdomme’.

Mijn Pa, Simon van Collem, schreef vanaf 1950 tot aan zijn plotselinge dood in 1989 artikelen en columns voor diverse bladen en was een echte BN’er zoals die vroeger nog bestonden. Tevens was hij de presentator van Simonskoop, een programma over films en sterren. Hij was met zijn  programma 30 jaar op tv!

Ik daarentegen was dertig jaar lang op het ‘beeldscherm’ van de Zeedijk en het netvlies van de  dealers te zien. Ik had me knap ‘omlaag gewerkt’, terwijl mijn pa zich na de oorlog waarin hij bijna zijn hele familie  was kwijt geraakt, onvoorstelbaar goed omhoog had gewerkt.

Vier jaar geleden was het mijn tijd om mezelf omhoog te werken uit de sloppen van mijn ziel en om te gaan herstellen van mijn verslaving. Niets kon ik me er bij voorstellen, een leven zonder dope. Het leek me saai, vermoeiend en vrijwel onmogelijk om helemaal geen drugs meer te gebruiken. Ik had echter had geen keuze meer, simpelweg gezegd: van Collem jr. zou begraven zijn met een paar drumstokjes als aandenken aan een gouden tijd als drummer van Doe Maar en als een aardige jongen  maar toch vooral als een hopeloze junkie.I k moest wel herstellen! En dus begon ik met volle tegenzin aan deze immense klus waarvan ik de bouwtekening niet begreep. Ik luisterde naar andere klussers in herstel die een knappe verbouwing achter de rug hadden gehad en trots sleutelhangers kwamen ophalen van hun gerestaureerde leven. Zou dat mij ook kunnen lukken?
 
Twaalf stappen leken me veel, als  beginnende klusser en ik begon een kleine ‘baby step’ per dag of per week. Eerst de belangrijkste reparaties doen; dat bleken acceptatie en overgave te zijn. Fundamenteel om de rest op te bouwen! Anderhalf jaar heb ik me letterlijk, soms vloekend en dan weer huilend, in het zweet gewerkt om de boel enigszins te repareren. Ik zeg het je eerlijk, bloedzwaar was het maar stukje bij beetje begon het hele project toch aardig op te knappen. Na vier jaar keihard klussen aan mezelf durf ik zelfs te zeggen dat het een doorslaand succes is geworden.

Opnieuw drummer van “Doe Maar”, auteur van een succesvol boek,  getrouwd met de allerliefste vrouw in de wereld en 100 % abstinent van alle middelen, mag ik nu zelfs ander ‘doe het zelvers’   helpen om de bouwtekening van hun leven vorm te geven.

Belangrijkste is, ik ben écht gelukkig geworden in herstel, meer dan ik ooit had durven dromen.

Herstel Rules!,

Pa, deze column is voor jou.

René van Collem is de drummer van Doe Maar en auteur van het boek Heroïne Godverdomme. Hij is vier jaar in herstel van een heroïneverslaving.