Kippenvel en braakneigingen kreeg ik na het lezen van het artikel 'Afkicken in Zuid-Afrika niet goed en onnodig duur' in de  ‘kwaliteitskrant’ Metro van afgelopen donderdag 7 april. Zelden van mij leven heb ik zo’n baggeradvertorial mogen aanschouwen. Shame on you Tjerk de Vries. Ik kan me niet voorstellen dat ze daar bij jouw gratis scholierensufferdje  nog  nooit van hoor en wederhoor gehoord hebben.
Zie ik het nou verkeerd of hebben we hier te maken met een stukje onvervalste riooljournalistiek? Of is dit het veelbesproken branded content? Ik zou als de ‘gequote’ verslavingszorginstelling in mijn handen klappen met zo’n stuk. Eigenlijk komt het er op neer dat je ongefundeerd allerlei dingen over de Nederlandse zorg kunt roepen. Zaken die bovendien nooit wetenschappelijk zijn aangetoond (niet evidence based of zelfs maar best practice).  Of zou er gewoon geld zijn betaald voor dit stuk?

Maar genoeg over het journalistieke aspect van het artikel. Van de inhoud word ik helemaal in-en in triest. Is dit nou hoe het anno 2016 met verslavingszorg in Nederland gesteld is?  In plaats dat we met alle betrokken partijen gaan voor verbeteren voor kwaliteit van die zorg. Nee, eigenaren van klinieken mogen andere behandelmethoden met degenererende  woorden en uitdrukkingen met de grond gelijkmaken. En dat mogen zij niet alleen, de aanbieders van die andere methoden krijgen niet eens de kans om te reageren. Door in dezelfde zinnen als afkicken en verslaving tendentieuze woorden als vakantieparadijzen en tropische oorden te gebruiken, is de trend al gauw gezet. Of wat dacht je van: in de zon zitten met vijf therapeuten om je heen.

Dan kun je natuurlijk wachten op reactie op social media. Ik noem er een paar:

• Ik geloof dat ik ook maar ga gebruiken, wilde altijd al naar Zuid Afrika, vooral op kosten van de zorg

• Voor slappe zakken en trutten die niet willen stoppen, moet de rest dus aan een afkickvakantie meebetalen. Als je echt wil stoppen, dan stop je

• Vergoed eerst maar eens die zogenaamde dure kankermedicijnen

Als er een prijs was voor het meest stigmatiserende mediaproduct, dan had dit stuk ruimschoots gewonnen.  Zelden heb ik zo’n stuk onprofessionele berichtgeving gelezen. Hiermee degradeert verslavingszorg Nederland zichzelf tot een instelling die allen maar uit is op financieel gewin. Ooit eens gehoord van een oncoloog of cardioloog die een behandelmethode van een collega volledig en publiekelijk afbreekt? En met welk doel? Niet om potentiele cliënten te informeren of gerust te stellen, nee om de eigen methode in een goed daglicht te zetten.  Een methode die ook nog eens ontstaan is onder andere als reactie op de kwaliteit van zorg van reguliere verslavingszorginstellingen die zo’n tien jaar geleden louter ambulante verslavingszorg aanboden. Daar is waarschijnlijk een stukje beschaving en stijl voor nodig.

 En dat is nou net waar het bij sommige mensen in de verslavingszorg aan ontbreekt. Dat en aan doodsimpele kennis en wellicht goede bedoelingen?

Ik kan maar tot één conclusie komen. Verslaafden (in herstel)  hebben het stigma van de maatschappij helemaal niet nodig. Stigmatiseren kunnen wij prima zelf.