‘Je kunt altijd nog cocaïne gebruiken’, grapte iemand afgelopen zaterdag tegen me, toen hij hoorde van mijn Ik Pas avontuur. Vlak voor ons had een meisje net een sleutel in een zakje met wit poeder gedoopt en haar vangst dankbaar opgesnoven.
Iemand anders vroeg, met een prachtig Oss’ accent, ‘wurrum ik nie drink en of ik soms oan de pille zit’. En een blowtje kon ik ook wel nemen, vond een vriend.
Over dat laatste heb ik héél even nagedacht. De vorige keren dat ik wat aan een joint lurkte was altijd na een paar biertjes en het resultaat was steevast dat ik zo slap als een vaatdoek werd en dus net zo goed naar huis en naar bed kon. Wat zou het doen als ik géén alcohol had gedronken?
Het had gekund, ik heb me immers voorgenomen een maand niet te drínken, over andere dingen is niets gezegd. Maar ‘andere dingen’ doe ik sowieso nooit, dus waarom zou ik het nu wel doen?
‘Om de scherpe randjes van het nuchter op stap gaan er af te halen’, zei een andere Ik Passer. Maar dat leek me vals spelen, dus bleef ik kraakhelder tijdens een kroegentocht langs verschillende rockbandjes.
Ik had van deze dag veel verwacht, maar niet dat vrijwel iedereen die ik sprak over het niet-drinken zo positief reageerde. Misschien omdat ik niet als een chagrijnig stuk vreten in de hoek cola stond te hijsen. Want ja, dan krijg je inderdaad de reactie dat je ‘toch best gezellig één biertje kunt pakken’. Soms werd me plagerig een drankje in de handen geduwd, maar na een resoluut NEE dronken ze hem toch maar zelf op. Niet dat ze dat erg vonden overigens.
Even werd ik uitgelachen om het feit dat er in een alcoholvrij biertje van Jupiler toch 0,5% alcohol zit en dat ik – als ik er tien zou hebben gedronken – toch zeker een biertje op had. Maar over het algemeen was het ‘wat goed en verstandig van je’ niet van de lucht.
Rond 22.30 uur hielden ik en mijn aangeschoten vriendinnen het voor gezien. ‘Ga je nu al naar huis?’, vroeg iemand met dubbele tong. ‘We beginnen net joh!’ Toegegeven, onder invloed zou ik na zulke woorden besloten hebben toch maar te blijven. Waarna ik de volgende ochtend met spijt en een bonkende kop aan mijn zondag was begonnen.
Oh, en feit: Dürüm döner met feta smaakt nuchter net zo goed.
LEES MEER...