Nachtzuster

Wanneer
De avond
Zich verschuilt
Onder de vleugels
Van de nacht

Weerklinken
In lange witte gangen
Geluiden
Die een stevige tred
Verraden

Ze doorklieft
De nacht
In haar witte gewaad
En laat het donker
Even verdwijnen

Ze hield
Mij vast
Alsof nog nooit
Een patiënt
Haar was ontschoten

Gedachten
Aan bevrijding
Van zorgen
En van pijn
Verdwenen

Ze sprak
Woorden die alleen
Een moeder kent
En van een bang kind
Een ridder maken