‘Je gaat dit verpesten met je rare gedrag. Dit kán je niet eens lukken. Niet omdat je niet genoeg je best doet maar omdat je gewoonweg niet voldoet. Kom op, wees eens oprecht eerlijk, je hebt het niet in je en hoe sneller je dit accepteert hoe beter het voor je is. Waarom doe je het jezelf steeds weer aan, jij kán dit níet, je bent niet goed genoeg!’
Angst heeft zijn uitwerking op mij en haalt Schaamte er nu ook bij. Tegen hen samen sta ik machteloos. Ongemakkelijke herinneringen komen in een slideshow aan me voorbij.
‘Zie je wel’, benadrukt Angst. ‘Kijk jezelf eens sneu zijn met je verhoogde ademhaling en druk op je borst. Je bent niet eens in staat te slapen zonder te piekeren, laat staan je doelen te behalen. Het hoogst haalbare is al lang bereikt, accepteer wat je niet kán veranderen. Wees verstandig en verdwijn onzichtbaar en stil naar de achtergrond voordat je jezelf écht voor gek zet. Ken je plek. Dit is voor je eigen bestwil!’
Schaamte maakt het af met een herinnering aan een pijnlijke afwijzing, die me leerde dat onzichtbaarheid veiligheid biedt. Ik sla het dekbed van me af en sta op. Ik loop naar de badkamer waar ik koud water in mijn gezicht gooi en mezelf vervolgens in de spiegel aankijk.
‘Ik weet beter dan dit, ik ben bewust genoeg om te kiezen niet te geloven in deze gedachten', zeg ik zo liefdevol mogelijk tegen mezelf. Ik sluit mijn ogen om de schaamte en de angst te doorvoelen. Daarna kijk ik mezelf recht in de ogen aan in de spiegel en zeg hardop;
‘Angst, ik erken je en zie je, je bent zo duidelijk terug te zien in mijn vergrootte pupillen. Schaamte, ik erken je en zie jou ook, mijn gezicht gloeit nog steeds. Ik blijf mezelf in de ogen aankijken en spreek ze beide aan alsof het wezentjes zijn.
Dank je wel angst, voor hoe ongelooflijk jij je best doet om mij te beschermen tegen afwijzing en falen. Je hebt me heel lang beschermd en jouw inzet is bewonderingswaardig. Maar nu laat ik je los. Je bent niet meer nodig, je mag gaan. Ik heb nu vertrouwen.
Schaamte, dank je wel dat je me nog altijd wilt beschermen tegen de pijn van buitensluiting en afwijzing. Jouw invloed op mij om socially awkward te zijn heeft me goed geholpen. Maar jou heb ik ook niet meer nodig, je mag gaan. Ik heb nu verbinding’.
‘Ik ga het gewoon doen, mijn doelen zal ik behalen. Beter nog, ik zal mijn ervaringen hierover delen, zodat ik anderen die met dezelfde angsten worstelen een duwtje in de rug kan geven.
Dank je wel Vertrouwen
Dank je wel Hogere Macht
Welterusten
LEES MEER...