Huize Avondrood

En baf… mei is begonnen. Wat gaat de tijd toch snel. Nog een paar weken en zoonlief en ik gaan naar de Toppers en drie dagen later reizen we af naar het zonnige Mallorca. We hebben speciaal verlof van school.
De paasdagen hebben we overleefd. Gezellig buiten gourmetten in de avondzon, dus geen stank in huis. Koningsdag was een ander verhaal. Héél vroeg op want zoonlief wilde niks missen van de vrijmarkt. En daar zaten we dan, in alle vroegte, te wachten op wat droger weer. Eindelijk, we mochten van de weergoden droog op pad om een paar zielige kleedjes en kraampjes te bekijken. Het bleef droog en werd steeds drukker om toch nog erg gezellig te worden. Omdat zoonlief met zijn scoutinggroep de dag officieel moest openen, en ouderlijke steun wenselijk was volgens hem, bleven we best lang hangen.
Thuisgekomen kon ik nog net een glimp opvangen van de viering op tv. Ik miste wel het koekhappen van vroeger hoor. Ook werden er beelden getoond van een oranje feestvierende menigte op koningsnacht. Ik merk dat ik even worstel. Toen ik nog dronk ging ik ook helemaal los en had lol voor tien. Nu ik niet meer drink is dat toch anders. En soms mis ik het best wel. De roes, minder remmingen, het gek doen. Maar ik weet ook dat ik altijd in herstel blijf en dat één glas hele nare gevolgen zal hebben. Het is de monkey on my shoulder die mij wil verleiden, maar mijn gezonde verstand schreeuwt 'NEEEEEE'. Ah ééntje maar…nee, nee, nee!
Heel soms fantaseer ik over mijn laatste dagen die ik doorbreng in Huize Avondrood. Met de kat op schoot en een glas port in mijn hand. Want wat maakt het dan nog uit? Mag ik de laatste dagen van mijn leven nog even genieten, als een soort van beloning? Beloning voor wat? Want nu geniet ik ook, drankloos, dus dat moet dan ook gaan lukken toch?
Ik kan hier uren over mijmeren, maar vandaag niet. Zoonlief komt binnen denderen. Zijn witte broek past niet meer en die is echt nodig voor de Toppers, want we moeten in het wit. Ik stel hem gerust door te zeggen dat we nog ff tijd hebben. Drie tellen later staat hij weer voor m’n neus met een zwembroek die volgens hem zooo 2018 is. Wederom vertel ik hem dat ook dit probleem opgelost gaat worden en geef toe aan de stijgende verslaving van deze tijd…gamen. Hij mag dit het komende uur doen en kan ik verder mijmeren over Huize Avondrood met kat en misschien toch dat glaasje port.