We zijn al weer ruim 4 weken terug uit Indonesië waar we deze zomer bijna 3 maanden hebben rondgereisd. Een geweldig land met een warme bevolking, een hoogstaande cultuur van verfijndheid in alles en een overdonderende natuur. Gezegend met een groeizaam klimaat en een vruchtbare aarde. Ze wonen wel met miljoenen mensen op niet zo'n groot stukje land en je bent dan ook maar zeer zelden alleen. Echter, de manier waarop de mensen met elkaar omgaan en met ons omgingen is het meest bijzondere dat ik op die hele reis heb gezien en ervaren. Ondanks de drukte, de volheid met mensen, is er nauwelijks sprake van stress, van irritaties of agressie. Zelfs in de urenlange files op Java bleef iedereen kalm en gemoedelijk. Dat heb ik in ons koude kikkerlandje wel eens anders gezien. Een ander verschil is dat individualisme en het streven naar individualiteit veel minder belangrijk zijn dan in Nederland. Of het één met het ander te maken heeft weet ik niet, maar het is in ieder geval wel erg opvallend. Het overal heersende gevoel van gezamenlijkheid, van warme en oprechte belangstelling voor elkaar voelde in ieder geval aan als een warm bad.
Mijn herstel is dan ook zonder enig probleem, diep verankerd in mijzelf de volle drie maanden met ons mee gereisd. In die sfeer van ontspannenheid, van verdraagzaamheid, van nieuwsgierigheid en het ontbreken van stress en haast is mijn herstel zelfs gegroeid, verdiept en zichtbaarder geworden. Natuurlijk, ook in Indonesië is er verslaving en leven de meeste verslaafden een marginaal bestaan. Maar de omvang van het probleem is een stuk kleiner en minder prominent dan bij ons. Ik denk dat het minder goed gedijt in die sfeer van warme gezamenlijkheid, of sociale controle zo je wilt.
Terug op de Herstellerij vielen we met de neus in de boter. Saskia heeft een drukke zomer gehad en ook dit najaar zit de Herstellerij weer flink vol. Met mensen die na allerlei klinieken hun hoop hebben gevestigd op de rust, de ruimte en de stilte van de Auvergne. Voeg daar gezamenlijkheid, eigen verantwoordelijkheid en verdraagzaamheid aan toe en je krijgt een uitstekend hersteldrankje. De meesten - even afgezien van de vakantiegangers tijdens de Joie de Vivre weken - blijven steeds langer. Veel van hen willen ook van mij weten of en wanneer ze weer klaar zijn om 'naar huis', terug de maatschappij in te gaan. Voor het beantwoorden van die vraag gebruik ik meestal een soort schemaatje van Fases in Herstel.
1. Sober worden en cleantijd opbouwen
2. Vroeg herstel
3. Autonoom herstel
4. Serenity, innerlijke rust
5. Persoonlijke groei, zelfontplooiing oftewel duurzaam herstel
Een wat grof en versimpeld schema misschien, maar het geeft iets van houvast.
Zelf zit ik ergens tussen 3 en 4 en gedurende mijn tijd in Indonesië heb ik weer een paar stapjes vooruit gemaakt. Een nieuwe fase voor dat schema misschien. Kom er nog wel eens op terug. En voor wie wil meedenken, alle suggesties en ideeën zijn welkom uiteraard.
En verder nog op de Herstellerij zijn de groentebedden weer aangeplant met de wintergroentes, zijn de aalbessen, zwarte bessen en de kruisbessen gesnoeid, worden de fruitbomen gesnoeid, zijn er alleen wat peren en nauwelijks appels en is Badur tevreden dat de gewone gang van zaken haar loop weer heeft hernomen. Net als ik.
Tot een volgende keer maar weer, een rustig najaar
Hans & Anita Rijneveld
Herstellerij de Eenvoud
www.de-eenvoud.com
+33 473-522369
LEES MEER...