Mijn naam is Jack Wubben, geboren in 1955. Getrouwd en vader van een tweeling: twee prachtige dochters. Ik heb een lange carrière van bijna 30 jaar achter de rug bij justitie. Als bewaarder, afdelingshoofd en trainer van cursussen voor zowel personeel als gedetineerden, waarbij verslaving centraal staat. Momenteel geef ik met veel plezier voorlichting over verslaving. In mijn blogs vertel ik over mijn werk in de bajes.
De gelukzalige blik van de gedetineerde zal ik nooit vergeten.
Het zat zo:
Een zeer betrokken, doch wat naïeve, medewerker had het door de gedetineerden samengestelde kerstbuffet aangevuld met een XL-verpakking kersenbonbons. Een van de gedetineerden zag zijn kans schoon en in no time zat de inhoud, tot op de laatste druppel, in de man. Gegeten en gedronken verdween hij naar cel om mij daar aan te kijken alsof er zojuist een engeltje over zijn tong gepiest had.
Het is altijd goed om te weten dat de alcoholist zich zelden over zijn problemen uit bij binnenkomst in de gevangenis. Waar de liefhebber van heroïne zich direct na binnenkomst meldt, in de wetenschap dat de methadon dan snel zal volgen, en de GHB-gebruiker uit pure angst ook wel zijn zegje zal doen is de alcoholist stil, heel heel stil.
Teruggetrokken op de afdeling of werkzaal en met het zweet in de handen bij al die alcoholreclames op tv kan alleen een geoefend oog zijn problemen herkennen en het gesprek proberen aan te gaan.
Soms ziet dat oog nog meer. Bij een bezoek aan zijn cel ontwaar je dan een pak vruchtensap onder de verwarming. Een warm pak vruchtensap kan maar een ding betekenen. Met een daarin gepropte boterham (gist), suiker, warmte en af en toe licht schudden ontstaat alcohol.
Helaas (h)erkent de alcoholist zelden zijn probleem. Maar als je heden ten coronadagen de ontsmettingsvloeistof voor je handen rechtstreeks uit de flacon drinkt schreeuw je toch om hulp?
Of niet soms?!
LEES MEER...