Hoe het begon
Wat in mijn jonge jeugd al begon met obsessief snoepen en in mijn studententijd tot uiting kwam in de vele kortstondige relaties en one-night-stands, komt op mijn 40ste tot een hoogtepunt in een alcohol-, cocaïne- en relatieverslaving.
In 2019 nam mijn gebruik explosief toe. Ik werd dagelijks gestalkt, bedreigd en geterroriseerd door mijn ex, mijn vader overleed na een kort ziekbed (we waren op dezelfde dag jarig en hadden een hechte band), ik bleek zwanger sinds de sterfdag van mijn vader, ik verloor acht weken later het kindje en daarmee mijn laatste kans op moederschap. Als klap op de vuurpijl besloot mijn werkgever mijn contract niet te verlengen. Het leven hoefde van mij niet meer. Ik was volkomen verdoofd door drank en drugs en kon niet meer zonder. Ik wist niet hoe ik moest leven, maar ik wilde ook niet dood.

Hoe het eindigde
Ik was letterlijk de weg kwijt. Ik had niet geslapen en stond strak van de drank, speed en coke. Na een schreeuw om hulp kwam mijn toenmalige vriend mij ophalen op straat, bracht mij thuis en legde mij in bed. In plaats van slapen zocht ik op het kleine schermpje van mijn telefoon naarstig naar een kliniek in het buitenland. Ik moest hier weg, anders ik zou het niet overleven. Ik sloeg het nummer van een geschikte instelling op in mijn telefoon.
Een paar dagen later stapte een man bij mijn vriend in de taxi en vertelde dat hij in de verslavingszorg zat. Het bleek de eigenaar van de instelling die ik had geselecteerd. Ik ontving zijn mobiele nummer van mijn vriend. Dit was een teken van mijn vader, zo dacht ik, en ik pakte de hulp met beide handen aan.

Vertrouwen en verbinding

Sindsdien groeit mijn vertrouwen, mijn eigenwaarde en ervaar ik dat verbinding een groot deel van de oplossing voor mijn probleem is. Graag neem ik jullie verder mee in mijn herstelproces en de belevenissen rond het uitgeven van mijn boek.