In de ene stad word je simpelweg doodgeschoten als je ook maar iets met drugs te maken hebt, in de ander krijg je als vrouw geen hulp en weer ergens anders moet je eerst een boottocht maken voor de eerste de beste AA meeting.
Op welke plekken kun je als verslaafde (in herstel) beter niet zijn?
Bharatpur
Venijn voor vrouwen
In deze hoofdstad van het Nepalese district Chitwan, wordt regelmatig ritueel gebeden voor en door verslaafden en verslaafden in herstel. Chitwan kent NA en AA meetings, klinkt goed!
Maarrrr… als vrouw heb je een probleem. Vrouwen horen namelijk geen drugs te gebruiken, maar curries te bereiden voor hun kroost. Verslaafde vrouwen die aankloppen voor hulp, hoeven dus weinig tot niets te verwachten. Bovendien zijn ze een schande voor de familie en maken ze minder kans op een goede potentiele echtgenoot.
Rusland
Wodka & Krokodil all over the place
Verslaafd zijn in Rusland is een ramp. De zorg is bedroevend slecht en bestaat uit een handjevol door de overheid gerunde behandelcentra, privéklinieken zijn reteduur, methadon is verboden en door het aantal vervuilde spuiten is ook het aantal HIV-gevallen erg hoog. Daarbij is de drug Krokodil –die je letterlijk opvreet– spotgoedkoop en makkelijk te verkrijgen. En dan is er nog de drank: een gemiddelde Rus drinkt jaarlijks twee keer zoveel pure alcohol als een Nederlander.
Gjoa Haven
Sleeën naar de meeting
In dit dorpje in het uiterlijke noorden van Canada wonen 1200 eskimo’s. Vroeger woonden ze in iglo’s, liepen rond in dierenhuiden en bereidden hun zelfgeschoten maal in zeehondenvet. Tegenwoordig hebben ze houten huisjes, televisies, computerspelletjes, snackbars en drank en drugs. Maar preventie en verslavingszorg dan weer niet. Meetings? Welnee. Daarvoor moet je naar grotere steden, die alleen bereikbaar zijn per hondenslee.
Brussel
Allez zeg, loser
Lieve zoete Vlaamse woordjes: huilen is bleiten, een centrifuge een droogzwierder en een verslaafde een loser. Wat? Ja, juist, een loser. Als je in België woont en verslaafd bent, ontbreekt het je aan wilskracht en met een ziekte heeft verslaving niets te maken. Het taboe en de schaamte zijn groot, de ziekte wordt niet als dusdanig erkend en dus wordt de behandeling ook niet vergoed. Hmpf.
Berlijn
Hoofdstad der triggers
Berlijn barst van de meetings en verslavingszorginstellingen en de fellowships zijn groot. Het is echter wel de hoofdstad der triggerende steden. Na je werk met een halve liter in de metro is doodnormaal, en die flessen zijn op elke straathoek spotgoedkoop. Op de Hasenheide, waar Christiane F. haar tropenjaren beleefde, is nog steeds een levendige drugsscene, net als op veel andere plaatsen in de stad.
Rio de Janeiro
Fucking Favela’s
Mocht je in Brazilie verslaafd zijn en drugs willen scoren, denk dan minstens tien keer na wáár je dat doet. Veel van de 500 sloppenwijken staan onder controle van grote drugsbazen, en die deinzen er niet voor terug om een onbekende, of iemand die zich verdacht gedraagt en zomaar de wijk inwandelt, te mishandelen of koelbloedig te vermoorden.
Dan gaat het alleen nog maar over illegale drugs. Alcoholverslaving is ook een groot probleem in Brazilie, en een grote factor als het gaat om huiselijk geweld tegen vrouwen en kinderen.
Pitcairn
Walhalla voor de gameverslaafde in herstel
Op dit eilandje in de zuidelijke Grote Oceaan wonen zo’n 60 mensen en het heeft een heel groot inteeltgehalte. Alcohol was er tot 1991 verboden, maar inmiddels is er 1 café. Mocht je er verslaafd zijn aan alcohol – en met jou zo’n beetje alle bewoners, als je het genetisch bekijkt – dan heb je een probleem. Meetings en klinieken zijn er niet, daarvoor moet je eerst een paar dagen met de boot.
Als herstellende van een gameverslaving of online pornoverslaving zit je hier perfect: op het hele eiland is één internetverbinding met een snelheid van 512 Kb/s.
LEES MEER...